Wandelen, een noodzaak

Geschreven door Esther

22 september 2025
(laatst bijgewerkt op 24 september 2025)

0

Ontspanning

Hobby/noodzaak

Mensen in mijn omgeving weten dat ik vaak lange wandelingen maak. Georganiseerd rond de 20/30km en op eigen houtje rond de 5/15km. Wat velen echter niet weten is dat dit voor mij noodzakelijk is om te kunnen functioneren. Het is dus meer dan een hobby, een noodzakelijke hobby zou je kunnen zeggen want ik vind het gelukkig wel leuk. Ik realiseerde mij dit pas toen ik een paar weken geleden uitviel op het werk, opgebrand en uitgeput, maar wel met het gevoel dat ik moest wandelen.

Gepland

Dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik had mij voorgenomen die ochtend een wandeling te maken (ik ben nogal van het plannen), maar toen ik die ochtend wakker werd, lag het idee van een wandeling maken als een mega berg voor mij. Moe voelde ik mij, uitgeput en het idee om mensen tegen te komen maakte mij zeker niet positiever.

Moed

Ik besloot eerst maar eens uit bed te komen voor een warme douche en een ontbijtje. Mijzelf moed insprekend trok ik toch die wandelsokken en wandelschoenen aan, stopte een flesje water in mijn rugtas en stapte over de drempel. Na een paar kilometer kwam ik in mijn flow en ging het beter. Dat was het moment dat ik mij realiseerde waarom dit wandelen voor mij zo belangrijk is.

Ruimte

Na een tijdje wandelen ontstaat er in mijn hoofd ruimte, het is altijd druk in mijn hoofd met gedachten die maar doorgaan en door simpelweg stappen te zetten, komt er na een kilometer of 5 ruimte om gewoon te genieten van een vogeltje wat overvliegt of een bloem of een luierende koe. Ruimte die er normaal niet is in mijn hoofd wat altijd maar aanstaat en doorgaat, tijdens het wandelen vallen er veel gedachten stil. Daarnaast krijg ik door het wandelen, zeker op langere routes, een beter contact met mijn lichaam. Een van de kenmerken van mijn autisme is interoceptie, ik heb moeite met signalen van mijn lichaam te herkennen. Door het wandelen kom ik meer in contact met mijn lichaam. Dat is fijn, hoewel ik de spierpijn na lange afstanden best kan missen.

Rust

Als ik niet toegeef aan de behoefte om te wandelen wordt het steeds drukker in mijn hoofd en kan ik in een meltdown belanden, een situatie waarin ik niet meer om kan gaan met alle prikkels en niet meer in staat ben om de controle te houden. Voor mij is wandelen dus noodzakelijk om dit te voorkomen, vandaar dat ik door zon maar ook door regen toch die stap zet, hoeveel moeite het soms ook kost, om te wandelen en dat drukke hoofd van mij tot rust te brengen.