Nu bezig:
Verken je autisme (vrouwen) tot – Online gespreksgroep
Bekijk activiteit

Take a step back

Geschreven door Joyce

12 september 2023
(laatst bijgewerkt op 14 augustus 2025)

Geen thema

Perfectionisme

Ik ben nogal perfectionistisch en doelgericht. Vaak ben ik al bezig met de volgende stap als met de vorige het eind net in zicht lijkt te komen. Mijn hoofd maakt altijd overuren en daardoor vergeet ik geregeld stil te staan bij mijzelf, mijn wensen, doelen en behoeften en hoe ver ik nu eigenlijk al gekomen ben. Zodra ik iets behaald heb kijk ik direct weer naar het volgende doel. In mijn therapieën kwam naar voren dat ik voor mijzelf nooit goed genoeg ben en dat ik vind dat het altijd beter kan. Dit heeft mij ver gebracht, maar ik ben er intussen achter dat dit een overlevingsstrategie is die nu niet meer helpend is, maar juist meer tegenwerkt.

Lijstje

Met mijn huis opruimen kwam ik een notitieboekje tegen van toen ik 16 á 17 jaar oud was. Hier stonden mijn doelen op wat ik wilde bereiken voor mijn dertigste.

Dingen die ik wil bereiken voor mijn dertigste:

  • Eigen paard
  • Paarden bij huis
  • Werken met paarden
  • Eigen hond
  • Auto
  • Met mijn eigen hond en paard op vakantie 
  • Rijden op een ranch in Canada

Nu denk ik geregeld, zeker op mijn mindere dagen, dat mijn jongere ik teleurgesteld zou zijn omdat een hele hoop dingen niet zo vanzelfsprekend gaan zoals ik dat graag zou willen en daar draagt de druk van de maatschappij en mijn omgeving niet aan bij. Ondanks dat ik intussen weer aan het opbouwen ben heb ik de afgelopen jaren fiks wat stappen terug moeten doen. Zo werk ik momenteel als vrijwilliger in plaats van betaald werk – wat ik altijd gedaan heb – om mijn fysieke en mentale gezondheid te herstellen. Ik heb hulp gehad bij het revalideren en mijn leven opnieuw inrichten, rekening houdend met mijn fysieke en mentale beperkingen. Hierdoor ben ik geregeld teleurgesteld in mezelf. Ik heb dan het gevoel dat ik gefaald heb omdat ik niet op mijn max presteer. Ik pas mijzelf en mijn doelen aan naar wat ik denk dat er van mij verwacht wordt. Ik kijk dan om mij heen en vergelijk mijzelf met andere mensen en wat ik vind dat ik zou moeten kunnen of zou moeten doen. Daarbij verlies ik mijn eigen gevoelens en behoeften uit het oog.

Jongere ik

Toen vond ik gisteren dus dit lijstje en zag hoe simpel en klein sommige dingen kunnen zijn en hoeveel ik van dit lijstje al heb kunnen afvinken. Dat gaf mij een rijk en gelukkig – maar ook verdrietig – gevoel. Dat ik dus blijkbaar gaandeweg veel hogere eisen ben gaan stellen aan mezelf gebaseerd op wat ik denk dat acceptabel is, wat ik denk dat er van mij verwacht wordt, wat hoort volgens de norm. Hierbij ben ik toch echt mijn eigen gevoelens en behoeften uit het oog verloren. Ik ben al een tijdje bezig met mijzelf herontdekken, wie ik ben als persoon en wat ik graag verder zou willen in de toekomst en daarbij vergeet ik soms om even stil te staan bij mijzelf en te kijken hoe ver ik eigenlijk al gekomen ben. Kijkend naar dit lijstje zou mijn jongere ik juist helemaal niet teleurgesteld zijn, maar trots en blij wetende dat de doelen die ik toen gesteld had behaald zijn! Ik ben soms zo bezig met wat niet lukt en wat niet meer kan, dat dit even een besefmoment voor mezelf was: je bent goed zoals je bent, je doet je best. Wees blij met alle vooruitgang die je maakt, hoe klein deze ook is. Geniet van de kleine dingen en focus je op wat je wel kan en wel hebt, dat is waar de echte rijkdom ligt.

Take a step back

Ik lees graag quotes op de website van Live life happy. Ze inspireren mij vaak, geven mij een positief gevoel en zetten mij aan het denken. Laatst kwam ik onderstaande quote tegen en vond het toepasselijk op het lijstje van vroeger dat ik gevonden heb.

“Sometimes the best thing you can do is take a step back and give yourself the chance to breathe, evaluate what is important and just enjoy life. Realize what is important for you, what you can live with, but more importantly what you can’t live without. Sometimes you have to take a step back to realize how fortunate you are. Taking a step back can be a positive thing.”

Hoe is dit bij jou? Kijk jij wel eens terug en evalueer jij wel eens hoe ver je eigenlijk al gekomen bent? Hoe zou jouw jongere ik denken over het leven wat je nu voor jezelf gecreëerd hebt?

Trefwoorden

Over de auteur

Joyce

Joyce (1994) woont samen met haar paard(en) en hond Shady in Drenthe. Ze is graag in de natuur en ook actief bezig. Ze houd van (dog)survival, stepjöring, suppen, paardrijden (bosritten, eventing en western speedevents), naaien, boogschieten, hiken, reizen en linedancen.

Reageren

Je emailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met een * zijn verplicht.

Reacties (2)

  • Hans van der Lijcke

    Mooie blog Joyce. En ook wat Sabine daar op reageert. Superfijn om te lezen.
    Heel goed dat je jezelf nu gunt om af en toe een stap terug te zetten.

    Hoe dit bij mij is?
    Veel herkenning maar ook wel een verschil, (waarvan ik me wel afvraag of dat man/vrouw verschil is.

    Natuurlijk voelde ik al vrij jong dat ik anders was. De sociale regels snapte ik niet. Camoufleren om niet teveel op te vallen. Ik noemde vroeger voor mezelf overigens: je gedragen als een kameleon. Opgaan in je omgeving.
    Vera Helleman benoemt dat aanpassingsvermogen heel pijnlijk met wat je daar dan voor opgeofferd hebt.

    Ik had al snel door dat op een voetstuk klimmen geen zin had (daar zou ik toch alleen maar afvallen). Dus extern praatte ik mezelf de grond in, maar van binnen was ik wel bezig om te proberen om altijd ietsje beter te worden.
    Op sportdagen van de lagere school eerst gestart met een D, maar daarna een aantal keer C en in klas 6 (nu groep 8) een B waar ik heel blij mee was. Toch wel trots op mezelf.

    En zo langzaam aan ontdekken dat ik wel wat kan. En zelfs geleerd hebt dat een zwak punt ook een kracht kan zijn.

    De eerste die mij echt duidelijk werd was mijn traagheid. Doordat ik over alles veel nadacht (herkenbaar dat alle details er toe doen), reageerde ik eigenlijk nauwelijks. Ik was een hele stille jongen.
    Maar later merkte ik dat mensen het prettig vinden dat ik een luisterend oor kan bieden. Of zoveel rust uit straal.

    Ook bijzonder vond ik het op het voortgezet onderwijs (bovenbouw waar je een vakkenpakket moet kiezen), dat het pretpakket voor mij uit hele andere vakken bestond. Ik vind het eigenlijk helemaal niet bijzonder om Master in wiskunde te kunnen worden. Een ander vak lijkt me veel moeilijker.

    Dus ja, geniet van de kleine dingen. Je blog Joyce, is bijvoorbeeld zoiets. Wees er trots op dat die getypte lettertjes zo veel meer zijn dan zomaar wat woorden. Ik heb er een heel warm gevoel bij.

    Dankjewel.
    Hans

    Geen reacties

  • Sabine

    Herkenbaar! Bedankt dat je het zo mooi hebt weten te verwoorden 🙂

    Om antwoord te geven op je vraag: de afgelopen twee jaar heb ik precies het bewustwordingsproces doorgemaakt wat jij beschrijft. Ook ik heb in mijn leven veel bereikt op de manier die jij beschrijft, om vervolgens meerdere keren van dat voetstuk te vallen. Nu krabbel ik weer op. Deze keer met meer compassie voor mijn grenzen en meer trots op wie ik ben (geworden).

    Iedere dag bedenk ik drie dingen waar ik trots op ben die dag. Dat helpt om mijn zelfvertrouwen te vergroten en me iedere dag dankbaar te voelen, ook als ik in een nare periode zit.

    Heel veel succes op jouw pad!

    Blijf schrijven en veel liefs,

    Sabine

    Geen reacties

Lees ook deze blogs

  • Script

    Autisme in het onderwijs

    Diagnose En dan is het alweer een half jaar geleden, een half jaar geleden dat de verlossende zin viel; je hebt ASS en ADHD. Bijna anderhalf jaar geleden, tijdens een autisme belevingcircuit op het werk kreeg ik het ineens door, Eureka, dit is het. Een paar ervaringsdeskundigen vertelden over hun leven met autisme. In hun […]
    Lees verder
  • Cor

    Slechte energie

    Sinds Cor met pensioen is, probeert hij zijn tijd in te vullen met leuke activiteiten, waaronder het schrijven van blogs. Dit geeft hem veel voldoening.
    Lees verder
  • Morgana

    In mijn brein – Deel 1

    In deze eerste blog in de serie ‘In mijn brein’ vertelt Morgana over haar denken en voelen, zoals ze dit ervaart en analyseert vanuit haar autisme.
    Lees verder

Autisme is veelzijdig

Regelmatig plaatsen diverse bloggers interessante artikelen over autisme.

Meer informatie over het blog