De weg naar een diagnose

Geschreven door Esther

28 mei 2024
(laatst bijgewerkt op 14 augustus 2025)

0

Diagnose

Diagnose

En dan is het alweer een half jaar geleden, een half jaar geleden dat de verlossende zin viel; je hebt ASS en ADHD.

Eureka

Bijna anderhalf jaar geleden, tijdens een autisme belevingcircuit op het werk kreeg ik het ineens door, Eureka, dit is het. Een paar ervaringsdeskundigen vertelden over hun leven met autisme. In hun verhalen herkende ik veel maar dat waren ook veel dingen waarvan die ik als ‘normaal’ beschouwde. In gesprek met een collega kwam ik erachter dat dat niet zo ‘normaal’ was. Zo ontstond bij mij het besef dit ik weleens autisme zou kunnen hebben.

Huisarts

Na een paar dagen besloot ik een afspraak te maken met de huisarts, best eng vond ik dat. Nadat ik mijn verhaal had gedaan dacht zij ook aan autisme en zij stuurde mij door voor diagnostisch onderzoek. Dit zou wel een tijd duren door de lange wachtlijsten maar in de tussentijd moest ik maar veel lezen over autisme. Ik liet mij op de wachtlijst zetten en ging door naar de bibliotheek om zoveel mogelijk te weten te komen over autisme.

Besef

Door het lezen kwam het besef dat veel van wat ik deed en ‘normaal’ vond niet zo ‘normaal’ is. In mijn hoofd is een opslag van mapjes waarin scripts zitten voor allerlei situaties, hierdoor weet ik vaak wel hoe ik hoor te reageren in situaties. Ik dacht dus jarenlang dat iedereen scripts gebruikte in het dagelijks leven en mijn verbazing was dan ook groot toen dat niet zo bleek te zijn. Alles komt even hard bij mij binnen, dus aandachtig naar iemand luisteren op een drukke plek kost mij bakken aan energie. Mijn geursensoren staan nogal scherp afgesteld, waardoor ik soms letterlijk misselijk wordt van een geur die een ander niet eens ruikt. En zo blijken er nog veel meer dingen te zijn waarvan ik nu pas besef dat dat bij mijn autisme hoort en niet standaard is.

Onderzoek

In het voorjaar van 2023 was ik aan de beurt, er zou een diagnostisch onderzoek komen naar ASS en ADHD, deze laatste op aanraden van de psychologe die tijdens het eerste gesprek vermoedde dat er wellicht sprake was van de combinatie ASS/ADHD.

De onderzoeken bestonden uit veel vragenlijsten invullen, zowel thuis als tijdens gesprekken met de psychologe. Ook mensen uit mijn omgeving werd gevraagd om mee te werken. Hoe verder we kwamen in de onderzoeken hoe meer het mij duidelijk werd; dit moest het wel zijn, dit past zo goed bij wat ik voel en waar ik tegenaan loop. Tegelijkertijd ontstond er ook twijfel; wat als het er nu niet uitkomt?

Verlossing

Uiteindelijk kwam eind oktober de verlossende diagnose; het was ASS/ADHD. Ruim 10 maanden nadat ik er zelf achter kwam was daar de bevestiging. Hoewel ik opgelucht was dat mijn gevoel bleek te kloppen was het ook confronterend; er was dus echt iets met mij. Ik ben echt anders en dat gaat niet weg of over.

Terugkijken

Ik had het geluk een hele fijne psychologe te hebben die, na het onderzoekstraject, ook de psycho-educatie deed. Van haar leerde ik onder andere dat ik vaker voor mijzelf mag kiezen, niet altijd ja hoef te zeggen, meer kan als ik in de eerste plaats goed voor mijzelf zorg en nog veel meer. Dankzij haar kreeg ik veel meer inzicht in mijzelf, daar ben ik haar dan ook heel dankbaar voor.

Ontdekken

Hoewel de psycho-educatie inmiddels is afgerond gaat het ontdekken door; nog steeds ontdek ik kanten van mijzelf die toch echt bij mijn autisme en/of ADHD horen. Ik krijg ook steeds meer inzicht in mijzelf; doe ik dit omdat ik dit wil of omdat het van mij wordt verwacht en kan ik hier ook gewoon nee op zeggen? Ik durf meer voor mijzelf op te komen en te luisteren naar wat ik nodig heb. Dus een feestje maar ik moet eigenlijk echt even rust inbouwen? Tegenwoordig zeg ik dan dus gewoon nee. Loopt mijn hoofd over van de prikkels en dreigt er een kortsluiting? Steeds vaker weet ik dit te voorkomen en loop ik voortijdig even weg om te ontprikkelen, dan vinden mensen dat maar raar. Het besef dat ik jarenlang probeerde te voldoen aan de eisen van anderen, onbewust maskeren en camoufleren, want zo hoort het blijkbaar en daarin mijzelf verliezen. Langzaam maar zeker vind ik mijzelf terug, Esther 2.0, een stuk autistischer omdat ik steeds minder masker maar ook veel echter, puurder en gelukkiger.