De juiste broekentocht

Geschreven door Eileen

22 maart 2020
(laatst bijgewerkt op 14 augustus 2025)

0

Diversiteit binnen autisme

Nieuwe broeken kopen

Al jaren heb ik het kunnen vermijden…. Nieuwe broeken kopen in de winkel. Het zicht op mijn precieze maten was ik al tijden verloren. Het schijnt ook te verschillen per merk of winkel. Soms werkt het met maten als S, M, L en andere keren gaat het in getallen 38, 40, 42. Ook is het nog de vraag of ze gaan uitrekken bij het dragen, of juist nog wat krimpen in de was. Verder vind ik het van belang dat het een strakke skinny jeans is en wil ik geen grijs of zwart. Toch haat ik het om te winkelen, en dan weet ik niet goed wat ik uit moet kiezen. Ook vind ik het maar stressvol bij het passen dan na te gaan of het wel goed zit met alle bijkomende zaken. Al vaker dan eens kwam ik na lang winkelen vermoeid en met lege handen thuis.

Broeken van mijn zusje

De afgelopen jaren kwam ik precies en net door met de restanten afgedragen broeken van mijn zusje. Zij heeft namelijk hetzelfde postuur als ik, en vind het fijn nieuwe kleren te kopen en dragen. Wanneer zij een broek als ‘af’ verklaard heeft, zie ik het probleem er niet van. Al heb ik het wel regelmatig ontdekt door uit te scheuren bij mijn kont, dat overkomt haar niet. Gelukkig is dat dan meestal thuis en vermijd ik met geluk de ongemakkelijke situatie dat ik op straat half in mijn ondergoed sta. Al heb ik alvast bedacht dat ik dan een sjaal als rok om zou binden, want meestal heb ik wel een sjaal bij me.

De legging als oplossing

Voor de krappe momenten in het leven, waarop de broek restanten van mijn zusje niet voldoende waren had ik altijd de legging als oplossing. Bij de Hema kon je ze jarenlang kopen, niet te duur, fijne dikte, en een kleur waar ik tevreden mee was. Echter 1 á 2 jaar geleden hebben ze de ‘juiste’ leggings uit het assortiment gehaald. Die ik nog had zijn toch langzaam van de gaten aan hun einde gekomen. Het werd dus qua onderlijfkledij een krappe bedoeling, die richting nood en schaarste bewoog. Maar zwart, die makkelijk verkrijgbaar is, had ik toch echt liever niet. Het voelt simpelweg niet zo lekker om te dragen.

Ik moest wel

Afgelopen maand was het dan eindelijk zo ver…. Ik moest wel. Er was namelijk bijna niks te dragen en ik ben aangekomen, wat er nog wel is pas ik niet. Veel voorbereidende zuchten verder ging ik dan lopend de stad tegemoet. Twee winkels waar ik al eerder geweest was zijn ineens verdwenen. ‘Oke, you got this’ bemoedig ik mijzelf terwijl ik in gedachten naga welke merken en winkelnamen me van mijn zusjes broeken bekend voorkomen. Ik loop verder en screen alle winkelnamen waar ik voorbij loop. Zo zeker mogelijk loop ik een winkel in op de Vismarkt, tot mijn grote verbazing zijn broeken van normale lengte niet in de mode. Niks, ze hebben niks normaal….. Zucht, ‘Oke, op naar de volgende!’

Zitten

Uiteindelijk is het me die dag gelukt na veel wroeten en wegen 1 broek te vinden die ik denk te passen. Eenmaal thuis besef ik dat ik vergeten ben in het pashokje te gaan zitten en merk ik op dat het helemaal niet werkt dan. Ik moet ermee terug. Enkele dagen later lukt het me de broek terug te brengen, het was op een maandag dus gelukkig was het er rustig. Dankzij het initiatief van de cassière pas ik een maat groter, vermoedelijk zit dat wel goed. Eenmaal thuis blijkt inderdaad dat het geslaagd is, ondanks dat ik het liever goedkoper had. Ik ben toch trots en blij. Niet veel later besef ik me dat 1 broek niet voldoende is…. De reis moet door.

De wind in de rug

Verder die week lijkt de wind me ineens in de rug te staan. Het kost me maar een half uur moeilijk doen in de hema voor het legging schap en ik heb 3 compromis leggings waar ik mee denk te kunnen leven. Beter dan niks in ieder geval! De dag erna doe ik een soort miskoop van een enigszins passende broek omdat de winkel waar ik ben druk is door een korting. Maar de broek rekt nog heel veel uit en dan zakt ie af. Het kaartje had ik er helaas uit enthousiasme al afgetrokken. Nu, het beste nieuws, na een uur apathisch in een andere winkel vind ik plots en verrassend genoeg 2 goed zittende en betaalbare broeken. Zo nu heb ik een soort van vier passende broeken en 3 leggings. Volgens mij kan ik daar een hele tijd mee door!

Wat een opluchting.  En volgende keer als het moet, zijn hopelijk precies dezelfde er nog als die nu goed zitten. Vanaf nu is dat model, in die maat, van die winkel, mijn broek. Tot dat de snelle mode alles weer overhoop gooit en ik heel stressvol weer opnieuw moet beginnen. Maar daar heb ik nu lekker geen last van!