Nu bezig:
Verken je autisme (vrouwen) tot – Online gespreksgroep
Bekijk activiteit

De geluidsparadox

Geschreven door Sabine

23 januari 2024
(laatst bijgewerkt op 14 augustus 2025)

Prikkels

Goede geluiden

Eerder schreef ik een blog over hoe ik de auditieve en visuele prikkels ervaarde in mijn appartement in Amsterdam en hoe ik vooral door geluid overprikkeld kan raken. In dit blog schrijf ik over het tegenovergestelde. Van bepaalde geluiden kan ik namelijk juist heel blij worden en word ik op een goede manier geprikkeld. Het gevoel dat ik heb als ik bepaalde geluiden hoor is het best te omschrijven als verliefdheid. Mijn hoofd draait zich direct in de richting waar het fijne geluid vandaan komt, ik blijf het volgen tot ik het ook met mijn ogen heb gelokaliseerd en ik blijf net zolang kijken en luisteren als mogelijk is.

Snelheid?

Misschien heeft het te maken met snelheid? Ik ben namelijk gek op snelheid en op het geluid dat voertuigen maken als ze snelheid maken. Ik ben iemand die haar nek verdraait als ze een auto of motor met veel vermogen voorbij hoort komen. Als ze snel optrekken bij het stoplicht vind ik dat vanwege het geluid juist fijn en niet irritant of aanstellerig, zoals de meeste mensen.

Een pick-up valt in een speciale categorie voor mij, omdat de motor een soort van pruttelt, maar dan wel op een stoere manier. Het is een vol geluid en het klinkt voor mij alsof een pick-up alle terreinen, en dus de hele wereld aankan.

Vormgeving?

Of heeft het te maken met vormgeving? Ik kan goed vormgegeven voertuigen namelijk enorm waarderen. Toen ik in Londen een Audi R8 zag, een hele mooie auto, móést ik er bijvoorbeeld mee op de foto (zie de foto bij dit blog).

Al maakt een goede vormgegeven voertuig naar mijn mening ook altijd een mooi geluid. Vaak weet ik welk geluid bij welk voertuig hoort en geniet ik ervan om ook het mooie voertuig te zien als ik mijn nek omdraai vanwege het geluid. Als ik het geluid niet direct kan onderscheiden, gok ik welk (merk) voertuig het is en zal ik altijd proberen om het voertuig te zien. Omdat ik wil weten wat dat mooie geluid maakt én omdat ik wil weten of ik goed gegokt hebt; het is een wedstrijdje met mezelf!

Behendigheid?

Mijn fascinatie voor geluid beperkt zich niet tot het wegdek. Ook in de lucht gebeurt er van alles qua geluid. Ik woon tegenwoordig vlakbij de vliegbasis van Volkel en word zo nu en dan getrakteerd op het overvliegen van straaljagers en apache helikopters. Als ik een straaljager hoor, is het ook weer een wedstrijdje of ik hem óók kan zien; het geluid gaat tenslotte sneller. Waar ik helemáál blij van word is als de straaljagers of apache helikopters in formatie vliegen. Het geeft me een gevoel van saamhorigheid en ik vind het gaaf dat de piloten zo’n krachtig voertuig zo goed beheersen. Ik vermoed daarom dat mijn fascinatie ook te maken heeft met het moeten hebben van een zekere behendigheid en controle over een voertuig.

Speciale interesse?

Het allergelukkigst word ik van helikopters. Terwijl ik dit schrijf, echt waar, vliegt er een over mijn huis! Het is het mechanische, brommende geluid dat verandert naarmate de afstand tussen mij en de helikopter groter is dat me aantrekt. Ook ben ik een groot fan van uitzichten. Vanuit een helikopter ben je dicht genoeg bij de grond om bewegende details te zien en er ver genoeg vanaf om niet door de details opgeslokt te worden; de zogenaamde helikopterview, maar dan echt. Ik heb helaas nog nooit in een helikopter gevlogen, maar dat staat zeker op mijn wensenlijstje!

Op RTL5 werd een tijdlang een Belgische reality-tv serie uitgezonden, “Helden van hier”, waarin politie, brandweer en ambulance werden gevolgd die hun werk deden vanuit een helikopter. Ik heb alle afleveringen en alle herhalingen gezien. Een van mijn speciale interesses misschien?

De paradox

Toen ik me realiseerde dat ik blij word van geluiden die niet heel erg vanzelfsprekend zijn, was ik blij (niet al het geluid overprikkelt mij!). Ook was ik blij om als recent gediagnosticeerde vrouw achter een speciale interesse te komen waar ik mezelf in liet opgaan en wat me zoveel ontspanning gaf. Al vroeg ik me tegelijkertijd af of het niet vreemd is dat ik zo selectief blij kan worden van geluid? Ik snap wel dat mijn selectieve liefde voor geluid vreemd kan overkomen, vooral op de mensen die zo hun best proberen te doen om te begrijpen hoe het is om autistisch te zijn. Ik ben daarom benieuwd of jij ook een andere prikkelbeleving hebt bij verschillende geluiden. Laat het me weten in een reactie!

Trefwoorden

Over de auteur

Sabine

Sabine (1990) werd als 32-jarige gediagnosticeerd met autisme. Zij houdt van yoga, verlaten natuurgebieden, crime docu's, films, muziek, lezen, koffie, stilte en alleen zijn.

Reageren

Je emailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met een * zijn verplicht.

Reacties (1)

  • Hans van der Lijcke

    Mooie veelzijdigheid weer Sabine.

    Ook al ligt de sociale druk steeds meer op diversiteit, moet ik toch eerlijk bekennen dat ik hier een heel mannelijk gevoel krijg bij deze blog van jou. Om maar weer eens een andere kant van de medaille te laten zien. Zelf herken ik veel in de dingen die beschreven worden bij vrouwen met autisme. Het vrouwelijke fenotype kan ook voorkomen bij mannen, hoorde ik in de vlog: “Mijn vriendin heeft autisme” van ‘Vet gezellig’.
    Dus het omgekeerde zal ook wel voorkomen.

    Mijn kant vanuit een voorbeeld.
    Ik weet niet of je weleens op TV gekeken heb naar de “Van Rossems”, waarin Maarten met zijn broer en (inmiddels overleden) zus een stad in Nederland bezoeken en daar op hun typerende wijze commentaar geven op de architectuur, geschiedenis en kunst die daar ter plekke te bewonderen is.

    En soms komt er dan een brommertje langs scheuren met veel lawaai. De reacties die dan bij Maarten naar buiten komen, voel ik ook enorm van binnen. Ik kan het iets beter binnen houden, maar wat een takkeherrie maken voertuigen soms.
    En dan moet je op een middelbare technische school werken. Het schoolplein is niet altijd de fijnste plek om overheen te lopen. Al die opgekropte hormonen die naar buiten moeten of zoiets, vreselijk dat herhaald opentrekken van de gashendel.

    Mijn buurman heeft ook zo’n grote Amerikaanse auto met een hele zware motor. Maar die veroorzaakt meer vervelende prikkels zoals een elektrische gitaar met de versterker voluit. Ik denk maar dat hij er geeneens bewust van is hoe vervelend dat is voor een ander.

    Mijn oren zijn meer afgesteld op subtielere geluiden. Ik hoor precies wanneer het onze eigen auto is wanneer mijn vrouw thuiskomt. Is natuurlijk makkelijk als ze de oprit op komt rijden, maar ik hoor het daarvoor al.
    Toen we dertig jaar geleden nog in een rijtjeshuis woonde, hoorde ik het aan het hoge piepje van de rem van de auto’s die we hebben gehad. Na de vijftig gaan de hoge geluiden het eerst achteruit, dus dat gaat me nu niet meer zo goed af.

    Is dus een nadeel van ouder worden met autisme (typ ik er even bij voor een collega blogger ;-)). In gesprekken waar je vroeger heel makkelijk de details eruit kon pikken die je wilde horen (ondanks dat je ze allemaal tegelijk binnenkrijgt is je hyperfocus wel wat te trainen), wordt dat wel steeds moeilijker. Gelukkig hoort mijn lieve schat nog slechter, dus dat ik het niet altijd gelijk goed hoor valt minder op voor mijn kinderen. Vooral met een afzuiger of een wasmachine op de achtergrond, wordt het lastiger om gelijk iemand goed te verstaan.

    Maar om weer even terug te gaan naar jouw blog. Van de vormgeving van auto’s kan ik ook wel genieten. Wat in mijn ogen het meest typerende is aan de Audi R8 is nog niet eens goed te zien op de foto. De opening aan de zijkant voor het achterwiel (waar het portier ogenveer eindigt), dat is echt zo’n detail dat deze auto de uitstraling van een racemonster geeft. Zo’n auto waar je inderdaad zelf wel eens in zou willen zitten. Maar ik dan wel op een racecircuit waar het lekker rustig is.
    Ik denk gelijk aan de eerste keer dat in een kart heb gereden (dat was in Engeland). Ondanks dat ik mijn rijbewijs al had, tufte ik op mijn gemak over het circuit, en werd gedubbeld door mijn zwager en schoonzus (als ik bij haar in de auto zat riepen we altijd “Fasten your seatbelts”).

    Groet,
    Hans

    Geen reacties

Lees ook deze blogs

  • Douwe

    Het wuifgedrag van helmgras

    De vierjarige Douwe gaat naar het strand. Al die drukte, wat is daar leuk aan? In de duinen doet hij een belangrijke ontdekking.
    Lees verder
  • Frederik

    De ene prikkel is de andere niet

    Frederik raakt snel overprikkeld door geluid. Van groepen mensen wordt hij bijvoorbeeld snel moe. Maar klassieke muziek werkt juist ontspannend.
    Lees verder
  • Sabine

    Een dag in mijn Amsterdamse appartement

    Sabine heeft een hoge sensorische gevoeligheid voor geluid. Hoe ziet een dag in haar Amsterdamse appartement eruit?
    Lees verder

Autisme is veelzijdig

Regelmatig plaatsen diverse bloggers interessante artikelen over autisme.

Meer informatie over het blog