Nu bezig:
Verken je autisme (vrouwen) tot – Online gespreksgroep
Bekijk activiteit

Dag, Sinterklaasje!

Geschreven door Nathalie

5 december 2023
(laatst bijgewerkt op 14 augustus 2025)

Feestdagen

Sinterklaas bestaat niet?!

Als jong meisje geloofde ik heilig in Sinterklaas. Het idee dat hij als beschermheer van de kinderen over mij waakte en onvoorwaardelijk in mij geloofde gaf me een veilig gevoel. In gedachten voerde ik gesprekken met hem, waarin ik hem toevertrouwde hoe eenzaam en onbegrepen ik me soms voelde. Dan zag ik voor me hoe hij me een knuffel gaf en me beloofde dat alles goed zou komen. Ik herinner me dat ik heel boos was toen mij in groep 7 werd verteld dat Sinterklaas niet bestaat. Want dat betekende dat alles één groot toneelstuk was geweest. De intocht van de Sint. Zijn bezoek aan onze school. De zak met cadeautjes die op pakjesavond door Piet voor onze deur werd neergezet, precies wanneer mijn vader even naar de schuur was gegaan om nog wat te klussen. De brieven die ik aan Sinterklaas schreef waren nooit door hem gelezen, mijn tekeningen nooit door hem gezien. Dat kon toch niet waar zijn? Ik weigerde het te geloven. Een jaar lang bleef ik nog in mijn hoofd gesprekken voeren met Sinterklaas. Uiteindelijk besloot ik dat ik die gesprekken net zo goed kon voeren met mijn knuffelaap. Die was tenminste wél echt.

Surprises: niet mijn ding

In groep 8 kreeg de Sinterklaasviering op school een andere vorm. Ik moest een lootje trekken en een surprise gaan maken voor de klasgenoot wiens naam op het lootje stond. De leerkracht legde uit dat ik iets moest knutselen dat bij die persoon paste en er ook een gedicht bij moest schrijven. Maar die persoon mocht niet weten dat ik zijn lootje had getrokken. Het moest immers een verrassing zijn. Wat vond ik dat moeilijk! Ik had nog nooit een surprise gemaakt. Geen idee hoe ik dat moest aanpakken. Daarnaast ook geen benul van de interesses van mijn klasgenoot, of hoe ik daarachter moest komen. Zomaar een gesprekje aanknopen, dat zag ik niet zitten. Want hoe moest ik zo’n gesprek voeren zonder te verklappen dat ik belast was met de taak om zijn surprise te maken? En waarom zou mijn klasgenoot überhaupt met me willen praten? Ik was, zacht gezegd, niet heel populair in de klas. Nee, contact zoeken was een no go. Dus knutselde ik zomaar iets wat ik zelf leuk vond, verstopte een cadeautje erin en schreef een nietszeggend gedicht erbij. 

Het jaar daarop ging ik naar het voortgezet onderwijs. Tot mijn opluchting werd daar geen Sinterklaasviering meer gehouden. Ook thuis hielden we het voor gezien. De decembermaand was al druk genoeg zonder Sint en Piet.

Geen poespas

Met mijn eigen kinderen heb ik pakjesavond altijd klein gevierd. Wel cadeautjes maar geen poespas er omheen. Ik voelde me er niet prettig bij om mee te doen aan het grote toneelspel rondom Sinterklaas. Ik wist echter ook niet goed hoe er dan wel mee om te gaan. De kinderen vertellen dat wat ze op school en op tv voorgeschoteld kregen nep was zou weleens problemen kunnen veroorzaken in de klas. Gelukkig hadden ze zelf al vroeg door dat de Sinterklazen en Pieten die zij zagen gewoon verklede meesters en juffen waren. En dat de cadeautjes die ze kregen gewoon van mama, papa, oma en opa kwamen. Vanaf dat moment zijn we gestopt pakjesavond te vieren.

De Sinterklaasperiode brengt voor mij zoveel prikkels met zich mee, dat ik opgelucht ademhaal wanneer de Sint met zijn gevolg ons land weer heeft verlaten. Toen ik jaren geleden als verkoopster bij Blokker achter de balie stond, werd zelfs ík er chagrijnig van om een maand lang iedere werkdag dezelfde Sinterklaasliedjes aan te horen. Tegenwoordig krijg ik het al benauwd als ik alleen maar dénk aan de horde mama’s en papa’s die zich met hun kleintjes in de stad verzamelen in de hoop een glimp op te vangen van de goedheiligman en zijn helpers. Dat gaat steevast gepaard met veel te harde muziek, gedrang, geschreeuw, gelach en gejengel. En pepernoten die je om de oren vliegen. Mooi dat ik daar nooit tussen ben gaan staan met mijn kinderen. Dat zou gegarandeerd geëindigd zijn in een meltdown van epische proporties.

Nee, de Sinterklaasperiode kan mij niet snel genoeg voorbij zijn. Desondanks wens ik iedereen die het wél viert een fijne pakjesavond toe!

Trefwoorden

Over de auteur

Nathalie

Nathalie (1974) werd op 38-jarige leeftijd gediagnosticeerd met autisme. Ze is een werkende moeder van 2 kinderen en parttime ondernemer. Nathalie hecht veel waarde aan zelfontwikkeling en daagt zichzelf graag uit. Ze wordt blij van muziek maken, kickboksen, lezen, wandelen, tattoos en lekker eten.

Reageren

Je emailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met een * zijn verplicht.

Reacties (1)

  • Hans van der Lijcke

    Hallo Nathalie,

    Ik moest wel even huilen toen ik deze blog las. Als kind van een vader die de rol rond 5 december altijd heel serieus nam, gingen mijn gedachten even terug naar de passie en hartstocht die hij (in Vlissingen) hier altijd voor gehad heeft. En het zit nog steeds in zijn bloed.

    Weken voor de intocht ging hij al oefenen op de manege om zelfverzekerd op het paard te kunnen zitten. En ook om een goede band met het paard te onderhouden. Altijd eerst even praten met het paard, aaien en een appeltje of iets anders lekker mee.
    Zo zie ik hem nog steeds voor me, zwaaiend naar zoveel mogelijk kinderen en ouders. Paardenpiet moest altijd goed opletten, want sommige ouders hadden alleen maar oog voor de Sint (hun kind moest natuurlijk een hand van de sint ten kostte van alles).
    Mijn moeder keek altijd even de andere kant op als mijn vader ging opstijgen op het paard, (zit ie er al op?).

    De voettocht van de boot naar het podium duurde ook altijd uren, want hij wilde elk kind evenveel aandacht geven.
    Dat deed hij zelfs nog na de intocht. Kinderen waarvan er een telefoonnummer op de tekening stond, belde hij op om te vragen waar deze moest hangen: boven de schoorsteen of op de kamer van zwarte piet (dat kon toen nog). De kinderen die hij sprak vonden het geweldig (beleefde die magie echt) en ook de ouders konden het erg waarderen.

    Tegenwoordig is dat allemaal veel moeilijker (ligt gevoeliger), er wordt gelijk allerlei negativiteit bij gebracht, dus laat ik daar maar niet teveel woorden aan zwart maken.

    Ik vind het zo jammer voor je Nathalie, dat je nooit een antwoord op je brieven hebt gekregen. Dat stukje magie is toch zo mooi om door te geven.

    En die surprises …., daar had ik wel een beetje hulp bij van mijn moeder, die vond het zelf veel te leuk om dingen in elkaar te knutselen. Na een paar voorbeelden werd ik er ook steeds handiger in (was ook goed om mijn fijne motoriek te oefenen). Ik herinner me nog een molen waar allerlei schoolspulletjes in verstopt waren. De lineaal zat bijvoorbeeld in de wieken.
    En rijmpjes maken (mijn vrouw vind dat nog steeds niet leuk), mag op elk literair niveau.
    It’s the thought that counts (en dat zegt de wiskunde docent).
    Dus nog eentje van mij om het af te leren.

    Surprises vind ik niet erg om te maken.
    Je creativiteit kan daar mooi bij aanhaken.
    Iets maken voor een ander met een persoonlijke twist,
    Geeft net dat beetje aandacht wat je misschien hebt gemist.
    Een beetje spelen met woorden,
    en eventuele andere slotakkoorden.
    Dan hoeft het cadeau niet groot te zijn,
    want als er iemand even aan jou denkt is heel erg fijn.

    Groet,
    Hans

    Geen reacties

Lees ook deze blogs

  • Wilco

    Hoe overleef ik Koningsnacht en -dag?

    Koningsnacht- en dag zijn één groot feest, maar ook rijk aan prikkels. Hoe ga je daarmee om als je autisme hebt? Wilco doet verslag en geeft tips.
    Lees verder
  • Linda

    Ontspannen de kerstdagen in

    Linda viert graag Kerst met haar familie, maar geniet ook van alleen zijn. Hoe combineert zij deze twee behoeften in de kerstperiode met elkaar?
    Lees verder
  • Eileen

    Wanneer de feestdagen zijn

    De feestdagen zijn soms geforceerde momenten van druk voor Eileen, vandaag moet het leuk zijn. Maar wat is leuk? en hoe kom je los van die geforceerde druk?
    Lees verder

Autisme is veelzijdig

Regelmatig plaatsen diverse bloggers interessante artikelen over autisme.

Meer informatie over het blog