Een diagnose autisme, en dan?

Geschreven door Wilco

19 oktober 2022
(laatst bijgewerkt op 14 augustus 2025)

0

Diagnose

Eureka

Toen mijn diagnose werd gesteld was ik opgelucht, het verklaarde veel. Een Eureka-gevoel, de bevestiging dat ik niet gek was. Maar het riep ook veel vragen op. Wie ben ík nu eigenlijk? En ben ik het zelf of ben ik mijn autisme? Waar zit de grens tussen mijzelf en mijn diagnose? Mijn diagnose was het begin van een zoektocht.

Mijn diagnose

Zolang als ik me kan herinneren voel ik me anders. Het is moeilijk uit te leggen, het voelt alsof de wereld niet klopt bij mijn kijk op de wereld. Met name de sociale omgangsvormen en de ongeschreven regels zijn moeilijk te doorgronden. Wanneer houd ik mijn mond en wanneer juist niet? Wanneer moet ik tussen de regels doorlezen en was dat sarcasme of toch niet? Na veel harde lessen en meerdere werkgevers in korte tijd ben ik zelf opzoek gegaan naar een verklaring.

De GGZ kon mij destijds niet helpen. Mijn hulpvraag was niet duidelijk genoeg. Kortom, ik mocht het zelf uitzoeken. Gewapend met een lijst van dingen waar ik tegenaanliep ben ik gaan zoeken op internet en kwam uit bij autisme. De gelijkenis was treffend. Ik heb me door de huisarts laten doorverwijzen naar een psycholoog voor een uitgebreid onderzoek. Uiteindelijk heeft een psychiater de diagnose gesteld. Een grote opluchting. Maar dat betekende wel dat ik mezelf opnieuw moest leren kennen op mijn 32e.

Voor- en nadelen

Het kennen van mijn diagnose heeft veel voordelen. Ik vond een baan als softwaretester, die paste beter bij mijn talenten, en ik leerde om betere keuzes te maken in wat ik wel en vooral niet moest doen. Ook ben ik een dag minder gaan werken. Wat anders in het weekend moest gebeuren kan nu doordeweeks geregeld worden en zo houd ik meer tijd en energie over.

Een van de grootste nadelen is dat ik mezelf opnieuw moest leren kennen. Wie ben ik écht? En op welke gebieden weegt mijn autisme het zwaarst in mijn persoonlijkheid? Dit zijn geen vragen waar ik zo een antwoord op heb. En wanneer heb je het antwoord? Kortom; ik kreeg één antwoord en ik kreeg er een heleboel vragen bij.

Educatie

Om de antwoorden te krijgen om mijn vragen heb ik meerdere wegen bewandeld. Ik heb een aantal keren een auticafé bezocht. Interessant, maar niet passend voor mij. Ik heb een ambulant begeleider in de arm genomen om te helpen bij de praktische zaken waar ik hulp bij nodig heb. Via PAS Nederland heb ik een tijd deelgenomen aan gespreksgroepen. Én ik heb een goede psycholoog gevonden die gespecialiseerd is in het spectrum. Met deze psycholoog kan ik sparren over inhoudelijke vragen. Vooral over communicatie. Dat zit vol met non-verbale signalen. Ook de manier waarop je iets zegt en de formulering. Het is hogere wiskunde voor mij en blijft moeilijk.

De toekomst

Autisme is niet te genezen, je hebt het voor het leven. Een belangrijke les die ik heb geleerd is dat ik nooit klaar ben met mijn ontwikkeling en de uitdagingen waar ik tegenaanloop. Ik zal nog heel vaak dezelfde fouten maken en misschien leer ik er ooit van. De kunst is om me niet uit het veld te laten slaan wanneer dingen weer misgaan. Juist ook omdat autisme ook veel mooie dingen in zich heeft.