Always food for thoughts

Geschreven door Jan

31 maart 2020
(laatst bijgewerkt op 14 augustus 2025)

0

Prikkels

Autisme als rode draad

Soms mag ik als ervaringsdeskundige vertellen hoe mijn autisme een rol speelt in mijn leven.

Ik kan je vertellen, het loopt als een rode draad in mijn leven, het is altijd aanwezig. Net als jij ben ik ontvankelijk voor prikkels. Ik voel warmte en kou, ik hoor geluid, zie kleur en beweging. Afijn, mijn zintuigen werken. Anders dan bij jou staan mijn zintuigen altijd “vol open”, werken altijd honderd procent. Nu ik dit zit te schrijven hoor ik op de achtergrond de koelkast brommen, de duiven koeren en kinderen hun “speellawaai” maken. Iedere aanslag op mijn tablet geeft bovendien een klein dof “plofje”. Dat komt allemaal binnen en vraagt allemaal om aandacht.

Filteren

  Toen ik jong was betekende het ….( o, nu hoor ik een auto veel te hard langs rijden )…..betekende het dat ik me niet lang kon concentreren. Dat is met de tijd beter geworden, ik heb geleerd er minder aandacht aan te geven. “Filteren” heet dat, een onbewust proces bij jullie maar een bewust proces bij mij want alles wat ik kan horen, zien, voelen en ruiken, komt nog steeds “binnen” en schreeuwt om volledige aandacht en dat ik er iets mee doe.

De hele dag aan

En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn “prachtige geest”. Mijn geest staat de hele dag aan. Er is altijd wel een gedachte of reeks van gedachten in mijn hoofd. “Ik denk nergens aan” bestaat voor mij niet. Bij alles wat ik doe, zie, ervaar, hoor, voel, komt direct een gedachte, gelukkig meestal meteen erop gevolgd door de gedachte: “Laat maar, dit heeft geen aandacht nodig”, maar soms, als ik zie dat een fietser dicht bij mijn bumper komt, direct een actie: “remmen!!!”

Ik hoor je denken: “Dat lost hij goed op”. Je hebt gelijk, gedeeltelijk gelijk, want nadat ik die gedachte heb gesust komt er direct een nieuwe gedachte of prikkel die weer aandacht wil, en nog ééntje en nog één en nog éé…..en nog é…… enzovoort.

Uitschakelen

 Als gezegd, het is nooit rustig in mijn hoofd. Zijn er dan geen momenten dat ik dat kan uitzetten? Ja, ik heb geleerd hoe ik dat, min of meer, kan uitschakelen. Ik kan een boeiend boek lezen of naar mijn favoriete televisieprogramma kijken. Dan kan ik mij focussen op wat ik lees of zie en staat de rest gelukkig op een heel laag pitje. Maar o wee! Als ik van het lezen word afgeleid of de reclame mijn programma bruut onderbreekt, staat alles weer “aan”.

Er is iedere dag één erg welkom en gewenst moment waarop ik het idee heb dat alle gedachten in mijn hoofd weg zijn en ik geen prikkels meer ervaar. Dat is wanneer ik slaap. Dan weet ik niet of alles “uit” staat, maar ben ik mij in ieder geval niet bewust van alles wat maalt in mijn hoofd en om mij heen gebeurt. Dat is het enige zalige moment waarop het voor mij is alsof het stil is om me heen, alsof het stil is…….

in mij.

Heerlijk!     Zzzzzzzzzzzz.   🙂