Huilen in therapie Het is niet ongewoon dat patiënten huilen tijdens een therapiesessie en ook behandelaren huilen regelmatig in reactie op hun patiënt. Belang Het is niet ongewoon dat patiënten huilen tijdens een therapiesessie en ook behandelaren huilen regelmatig in reactie op hun patiënt. Het huilen van patiënten wordt over het algemeen als positief gezien, maar het huilen van behandelaren wordt gemakkelijk als onprofessioneel of schadelijk voor de patiënt gezien. Of huilen in therapie positief of negatief is, hangt echter af van de persoon en de context. Hoe vaak komt het voor? Artboard 19 70% van de behandelaren moedigt hun patiënten aan om te huilen Artboard 19 86% van de Italiaanse patiënten heeft ten minste 1 keer gehuild tijdens de behandeling, 28% tijdens de meest recente sessie Artboard 19 14% Patiënten huilen gemiddeld in 1 op de 7 sessies Artboard 19 50% van de patiënten die huilen tijdens de behanding meent dat huilen hun relatie met hun behandelaar verbetert, 32% dat het geen verschil maakt Artboard 19 57% van de patiënten die huilen tijdens de behandeling ervaren opluchting, maar dit is minder het geval bij patiënten met ernstigere persoonlijkheidsproblematiek Artboard 19 40% van de behandelaren geeft aan nooit te huilen in de aanwezigheid van een patiënt Artboard 19 60% van de vrouwelijke patiënten heeft wel eens ervaren dat hun behandelaar zelf moest huilen tijdens de behandeling, gemiddeld 4 keer dat de behandelaar bijna en 2 keer dat de behandelaar echt moest huilen Artboard 19 30% van de behandelaren geeft aan in de afgelopen 4 weken te hebben gehuild tijdens een behandelsessie Artboard 19 53% van de behandelaren die wel eens huilt tijdens de behandeling gelooft dat dit een positief effect heeft (de ander helft is er neutraal over) Artboard 19 45% van de behandelaren vindt dat het in de meeste omstandigheden moet kunnen dat de behandelaar huilt in aanwezigheid van de cliënt, 32% vindt dat het alleen onder bijzondere omstandigheden kan Betekenis voor autismevriendelijk Nederland In autismevriendelijk Nederland besteden behandelaren aandacht aan het huilen van zichzelf en van hun volwassen autistische patiënten, zowel wat betreft de frequentie, de intensiteit als het type huilen. Ze vragen na waar hun patiënten behoefte aan hebben tijdens het huilen en hoe ze het huilen van hun therapeut ervaren. Ze onderzoeken de betekenis van het eigen huilen en dat van de patiënt voor de therapeutische relatie. Links Nelson (2007), Crying is a Two-Person Behaviour:A Relational Perspective Based on Attachment Theory Pope (1987), Ethics of practice: The beliefs and behaviors of psychologists as therapists Samson e.a. (2012), Emotion Regulation in Asperger’s Syndrome and High-Functioning Autism Blume-Marcovici e.a. (2013), Do therapists cry in therapy? The role of experience and other factors in therapists’ tears Zingaretti e.a. (2017), Patients’ Crying Experiences in Psychotherapy: Relationship With thePatient Level of Personality Organization, Clinician Approach, and Therapeutic Alliance Bylsma e.a. (2011), When and for whom does crying improve mood? A daily diary study of 1004 crying episodes Robinson e.a. (2015), Crying as communication in psychotherapy: The influence of client and therapist attachment dimensions and client attachment to therapist on amount and type of crying Capps e.a. (2013), Patient Crying in Psychotherapy: Who Cries and Why? Tritt e.a. (2015), Patients’ experiences of clinicians’ crying during psychotherapy for eating disorders Robinson e.a. (2015), Crying as communication in psychotherapy: The influence of client and therapist attachment dimensions and client attachment to therapist on amount and type of crying Capps e.a. (2013), Patient Crying in Psychotherapy: Who Cries and Why?